بررسی اختلال استرس در کودکان دوزبانه

اختلال استرس پس از سانحه در کودکان دوزبانه یا سایر کودکان یا به اصطلاح PTSD به حالتی گفته می‌شود که کودک دوزبانه در مواجهه با رویداد آسیب‌زایی قرار می‌گیرد که فراتر از تحمل و طاقت اوست. در واقع فشار و آسیب‌های روحی و جسمی به دلایلی از جمله تجاوز جنسی، تصادف، خشونت و ضرب و جرح در خانواده و طلاق والدین به وجود می‌آید و به گونه‌ای است که تاثیرات نامطلوب خود را بر عملکردهای مختلف کودک دوزبانه می‌گذارد.

از آنجایی که سال‌های کودکی اهمیت بسیار زیادی در رشد و پرورش کودک دوزبانه و سایر کودکان دارند به همین دلیل لازم است تا هرگونه اختلال در این سن شناسایی و درمان شود.
اختلال استرس پس از سانحه یا PTSD برای کودکانی به کار برده می‌شود که با رویدادی به شدت آسیب‌زا و ناراحت کننده مواجهه شده‌‌اند و آن رویداد به طور عمیقی بر زندگی اجتماعی، روزمره ‌و تحصیل آن‌ها تاثیر گذاشته‌است. اختلال PTSD در کودکان دوزبانه دشوارتر از بزرگسالان است چرا که کودکان درک کم‌تری نسبت به واقعیت محیط اطراف خود دارند. اگر اختلال استرس پس از سانحه و همچنین دیگر اختلالات روانی در کودکی شناسایی نشوند تاثیرات عمیق و مخربی بر آینده‌ فرد به‌جا می‌گذارند. به همین دلیل لازم است تا والدین نسبت به علائم کودک خود هوشیار باشند.

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) جزو اختلالات مربوط به سانحه و عوامل استرس‌زا محسوب می‌شود. این اختلال زمانی در کودک دوزبانه اتفاق می‌افتد که کودک شرایطی استرس‌زا را مشاهده کند‌، بشنود، درگیر آن شود و یا به‌طور مستقیم آن را تجربه کند. عواملی مانند زلزله، از دست دادن والدین، تجاوز جنسی، تصادف، خشونت و ضرب و جرح در خانواده، طلاق والدین، مشاجرات شدید والدین و... ممکن است باعث بروز این اختلال در کودکان دوزبانه شود. تاثیر این وقایع در کودکان به نوع حادثه، شدت، محيطی که حادثه در آن اتفاق افتاده، تداوم و تسلسل وقايع، سن کودک و بی‌دفاع بودن او بستگی دارد.

از جمله نشانه‌های اختلال PTSD می‌توان به احساس درماندگی مداوم در کودک دوزبانه، رفتارهای آشفته، بی‌قراری، اجتناب از یادآوری رویداد آسیب‌زا، افسردگی، پرخاشگری، ناسازگاری با همسالان، تاخير در رشد زبان و ناتوانی‌های يادگيری و گفتاری و همچنین احساس‌ بيزاری از ديگران و گوشه‌گيری اشاره کرد. این علائم ممکن است بعد از مدتی کاهش یابند؛ اما امکان بروز علائم ماه‌ها و سال‌ها پس از واقعه وجود دارد. عواملی مانند سابقه خانوادگی، تجربيات دوران کودکی، ويژگی‌های شخصيتی و ناراحتی‌های روانی پيشين در بروز و تشديد نشانگان موثر است.